Co to jest amoksycylina?
Amoksycylina jest antybiotykiem, półsyntetyczną penicyliną, o strukturze podobnej do ampicyliny. Penicyliny zaliczane są do antybiotyków β-laktamowych. Amoksycylina wykazuje właściwości bakteriobójcze. Poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii, uniemożliwia ich rozwój oraz namnażanie. Amoksycylina należy do penicylin wrażliwych na działanie β-laktamaz, dlatego w leczeniu zakażeń wykorzystywane są również preparaty zawierające amoksycylinę i kwas klawulanowy. Działanie bakteriobójcze antybiotyków β-laktamowych zależy od czasu, w którym stężenie leku w miejscu zakażenia będzie utrzymywało się na odpowiednio wysokim poziomie.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania amoksycyliny?
Należy zebrać dokładny wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji alergicznych na antybiotyki z grupy penicyliny. Przeciwwskazaniem do stosowania amoksycyliny jest nadwrażliwość na penicyliny oraz przebycie ciężkiej reakcji nadwrażliwości na inne antybiotyki beta-laktamowe tj. cefalosporyny, karbapenemy i monobaktamy. Podczas leczenia amoksycyliną mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, łącznie z anafilaksją, zagrażająca życiu, szybko rozpoczynająca się reakcja nadwrażliwości. Podczas badań klinicznych udokumentowano przypadki ciężkiej reakcji uczuleniowej, która sporadycznie doprowadzała do zgonu pacjenta. Osoby chorujące na astmę oraz alergicy powinni zachować szczególną ostrożność podczas stosowania tego antybiotyku.
Należy zachować dużą ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek, otrzymuje duże dawki leku lub choruje na padaczkę podczas przyjmowania amoksycyliny mogą wystąpić drgawki. U pacjentów z niewydolnością nerek, podczas stosowania amoksycyliny, należy zmodyfikować dawki i częstotliwość podawania antybiotyku. W trakcie długotrwałego leczenia wskazana jest okresowa kontrola morfologii krwi oraz czynności wątroby i nerek.
U osób ze zmniejszoną objętością wydalanego moczu może wystąpić krystaluria. Jest to obecność kryształów w moczu, w tym przypadku kryształów amoksycyliny. Należy zapewnić odpowiednią podaż płynów, aby zapobiec krystalurii amoksycyliny, która może doprowadzić do ostrej niewydolności nerek. Osoby posiadające cewnik są szczególnie narażone na wytrącanie się kryształów antybiotyku w moczu. U takich pacjentów należy regularnie kontrolować drożność cewnika.
Amoksycylina może wchodzić w interakcje z innymi lekami. Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z: probenecydem, lekami przeciwzakrzepowymi, allopurynolem, warfaryną, metotreksatem. Penicyliny mogą wpływać na prawidłowe krzepnięcie krwi szczególnie u pacjentów, którzy przyjmują leki przeciwzakrzepowe. Podczas stosowania amoksycyliny, u osób równocześnie przyjmujących warfarynę czy acenokumarol może dojść do zwiększenia wartości czynnika INR. Współczynnik INR wyraża czas protrombinowy, czyli jeden z najważniejszych parametrów w badaniu układu krzepnięcia. Może okazać się konieczna modyfikacja dawki leków przeciwzakrzepowych na czas antybiotykoterapii oraz regularne kontrolowanie parametrów krzepnięcia.
Amoksycylina może zmniejszyć wydalanie metotreksatu, prowadząc do wzrostu jego toksyczności. W trakcie jednoczesnego leczenia amoksycyliną należy kontrolować stężenie metotreksatu we krwi. Podczas antybiotykoterapii może dojść do rozwoju drobnoustrojów niewrażliwych na penicyliny. Mogą one powodować zapalenie jelita grubego, dlatego, jeśli u pacjenta wystąpią biegunki, powinien on skontaktować się z lekarzem. Pacjent powinien przyjmować probiotyki podczas antybiotykoterapii, aby zmniejszyć szanse na rozwój nieprawidłowej flory bakteryjnej i rozrostu patogenów w obrębie jelit. W razie rozpoznania rzekomobłoniastego zapalenia jelit należy przerwać kuracje antybiotykiem i wdrożyć odpowiednie leczenie.
